Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)... δεν το βάζει κάτω και επιστρέφει... δριμύτερο, με μία νέα ανάρτηση στην επίσημη ιστοσελίδα του στην οποία μας ενημερώνει για τις προθέσεις του αναφορικά με την Ελλάδα με πέντε ερωτήσεις-απαντήσεις.
Σαφώς το Ταμείο δεν κάνει βήμα πίσω από τις απόψεις που έχει εκφράσει τόσο στην πρόσφατη έκθεση για την ελληνική οικονομία όσο και των δηλώσεων κορυφαίων στελεχών του. Το βασικά του συμπεράσματα για την έξοδο από την κρίση είναι δύο: διεύρυνση της φορολογικής βάσης (με μοναδικό εργαλείο προς αυτόν τον σκοπό τη μείωση του αφορολόγητου) και μείωση των κρατικών δαπανών για τις συντάξεις (εκ νέου μοναδικό εργαλείο, το οποίο δεν αναφέρεται, βέβαια, ευθαρσώς, νέες περικοπές).
Όμως στο νέο επεισόδιο του... σήριαλ προστίθεται και μία προτροπή του Ταμείου που μέχρι σήμερα την κρατούσε ελαφρώς κρυφή, καθώς ξεκαθαρίζει ότι «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται, αυτή τη στιγμή περισσότερη λιτότητα. Η χώρα, εφόσον εφαρμόσει τις εν εξελίξει μεταρρυθμίσεις, μπορεί να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ σε μέσο-μακροπρόθεσμο διάστημα. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να επιτύχει υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα».
Με δεδομένο, όμως, ότι βάσει του προγράμματος που εφαρμόζει η χώρα, στόχος είναι να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά, το ΔΝΤ φροντίζει να στείλει εκ νέου το μήνυμά του: «Όμως εάν η Ελλάδα αποφασίσει ότι επιθυμεί την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος άνω του 1,5% του ΑΕΠ, τότε θα πρέπει να αποδείξει με αξιόπιστο τρόπο ότι μπορεί να τα καταφέρει αυτόν τον υψηλότερο στόχο. Σε αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστούν επιπλέον δομικές μεταρρυθμίσεις. Όμως αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να εφαρμοστούν αφού πρώτα η ανάκαμψη έχει αποκτήσει γερές βάσεις».
Το Ταμείο επαναλαμβάνει την ανάγκη για πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά την πάγια θέση του ότι το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο ακόμη και εάν η χώρα εφαρμόσει κατά γράμμα όλα αυτά στα οποία έχει δεσμευθεί.
Ποιος είναι, κατά το ΔΝΤ, ο καλύτερος συνδυασμός προκειμένου η Ελλάδα να εξέλθει της κρίσης και φυσικά των μνημονίων; «Πρόκειται για μία προσέγγιση που διαθέτει δύο πυλώνες: εφαρμογή φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές και ενός φιλόδοξου προγράμματος αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας».
newmoney.gr
